شروع

داشتن وبلاگ همیشه برام شیرین و لذت بخش بوده. 

و فک می کنم کسانی که  وبلاگ نویس هستن شاید یک قدم نسبت به بقیه جلوتر باشن، خوب من هم دوست دارم یک وبلاگ مخصوص به خودم را داشته باشم. 

اما یک مشکل !! 

من متاسفانه خیلی کمال گرا هستم ! و دوست دارم هر کاری را که شروع می کنم ، به بهترین نحو ممکن شروع کنم و تمام کنم .خوب، شاید باورتون نشه چقدر از فرصت های زندگیمو سر این موضوع از دست دادم.انقدر درگیر میشدم ، انقدر به ساختار و جزییات ریز و درشته  اون کار توجه می کنم تا شروع کنم.  زمانی که کارمو شروع می کردم و باید ادامه میدادم تا به نتیجه برسم ! خسته بودم و لذت نمی بردم .و نصفه نیمه اون کارو رها می کردم که اگر تا الان ادامه داده بودم بی شک یکی از بهترین موفقیت های من در زندگیم بوده اند.

شاید عاشق اون کار نبودم!!

نمی دونم 

خوب این کمالگرایی در ساخت این وبلاگ هم قرار است برای من یک غول بی شاخ و دم بشود؟!!!

نه 

هدفم این نیست بهترین وبلاگ نویس سال 98 بشوم یا روزی هزار نفر به صفحه وبلاگ من سر بزند . می خوام این کمالگرایی را در وبلاگ نویسی نادیده بگیرم به دو دلیل 

اول اینکه فکر و ذهنم کامل  درگیر کار و درسم هست و اصلا نمی خوام یک مشغله جدید برای خودم به اسم وبلاگ نویسی درست کنم.چون قطعا جز اون دسته از کارهایی می شود که برای همیشه کنار گذاشته می شود.   

دوم اینکه فعلا این کمالگرایی من  مشغول ساخت فیلم های است  که فعلا 4 تا از انها تولید شده است ( بعدا میگم چه فیلم هایی هستن!! ولی میدونم برای تک تک مردم سرزمینم مفید است) و تا اخر عمرم قرار است ادامه پیدا کند.

در نتیجه می خوام اینجا محیطی امن و شاد برای من باشد. تا بتونم چند خطی حرف بزنم. و ذهنمو از فکرهای ازار دهنده ازاد کنم .